„Aby wezwać pomoc medyczną w stanach nagłego zagrożenia życia należy wybrać z telefonu komórkowego lub stacjonarnego nr 999 lub 112.
Powyższe numery alarmowe (999 i 112) połączone są ze służbami ratowniczymi w tym województwie, z którego terenu wykonywane jest połączenie telefoniczne.
Osoby kontaktujące się spoza terenów Małopolski, w sprawach pomocy medycznej w sytuacji zagrożenia życia osoby mieszkającej/przebywającej na terenie województwa małopolskiego, powinny wybrać z telefonu komórkowego lub stacjonarnego nr (12) 254 0792
W Polsce do wyboru mamy dwa numery telefonu. Bezpośredni numer na pogotowie ratunkowe 999, oraz międzynarodowy numer alarmowy 112. Pierwszy z nich połączy nas z najbliższą miejscu wykonywania połączenia dyspozytornią pogotowia ratunkowego. Drugi natomiast połączy nas z Wojewódzkim Centrum Powiadamiania Ratunkowego CPR. W przypadku województwa małopolskiego numer 112 skieruje nas do Wojewódzkiego Centrum Powiadamiania Ratunkowego w Krakowie skąd zostaniemy przekierowani do odpowiednich służb.
Przekazywane informacje
Podczas wzywania pomocy musimy przekazać dyspozytorowi kilka informacji. Wbrew pozorom kolejność ich przekazywania jest bardzo ważna. Zawsze jako pierwsze powinniśmy podać gdzie zdarzenie ma miejsce. Ma to ogromne znaczenie w momencie, gdyby połączenie z numerem alarmowym zostało przerwana (rozładowana bateria telefonu komórkowego, zgubienie sieci, brak prądu w domu itp.).
Co i w jakiej kolejności powinniśmy w takim razie podać wzywając karetkę?
I. Miejsce zdarzenia
Określamy najdokładniej jak potrafimy miejsce w którym doszło do zdarzenia. Jeśli sytuacja ma miejsce w domu/bloku przekazujemy dyspozytorowi dokładny adres: nazwa ulicy, numer domu, bloku, klatki, piętro. Podajemy także miejscowość gdyż zdarza się, że w dwóch pobliskich miasteczkach znajdują się dwie takie same ulice.
Gdy sytuacja wydarzyła się na drodze także staramy się określić orientacyjny adres miejsca zdarzenia. Jeśli jest to niemożliwe podajemy charakterystyczne punkty orientacyjne.
II. Powód wezwania
Przekazujemy informacje o tym dlaczego dzwonimy, co się wydarzyło. Określamy czy jest to np. zachorowanie (ból w klatce piersiowej, napad duszności, drgawek itd), wypadek komunikacyjny, uraz, oparzenie etc.
III. Ilość i stan poszkodowanych
Staramy się określić ile jest osób potrzebujących pomocy i w jakim są stanie. Od tej informacji zależy, ile karetek i jakiego typu (zespół podstawowy, zespół specjalistyczny) zostanie od razu wysłanych na miejsce zdarzenia. Jeśli np. miał miejsce wypadek samochodowy, urazów w nim doznały 3 osoby będące obecnie nieprzytomne, to pewnikiem jest, że jeden Zespół Ratownictwa Medycznego nie wystarczy do udzielenia im wszystkim pomocy.
Podajemy objawy które możemy zaobserwować (np. brak oddechu, krwotok z ręki, uraz głowy, drgawki), jak i te które podają sami poszkodowani (np. piekący ból w klatce piersiowej, duszność, zawroty głowy).
IV. Dane poszkodowanego
Przekazujemy dyspozytorowi czy osobą poszkodowaną jest dorosły czy dziecko, kobieta czy mężczyzna. Jeśli jest to możliwe podajemy jego wiek, imię i nazwisko.
V. Dane wzywającego
Na samym końcu, po przekazaniu wszystkich powyższych informacji, podajemy nasze imię i nazwisko, i numer telefonu spod którego dzwonimy.
Kilka uwag
W trakcie rozmowy uważnie słuchajmy tego, co mówi dyspozytor. Może on nam zadawać pytania, które ułatwią np. dojazd ZRM na miejsce zdarzenia, może także powiedzieć co możemy zrobić do czasu przyjazdu karetki.
Nigdy nie kończymy rozmowy jako pierwsi, dyspozytor po potwierdzeniu przyjęcia wezwania pierwszy odkłada słuchawkę!
Nie wolno dzwonić pod numery alarmowe dla zabawy, w tym czasie ktoś naprawdę potrzebujący może próbować wezwać pomocy! Fałszywe wezwania są zgłaszane na Policję, a ludzie je wykonujący pociągani do odpowiedzialności karnej